Drie vragen

Op www.trendmatcher.nl vroeg Willem Karssenberg om te reageren op onderstaande drie vragen. Zie deze post.
Zo heb ik gereageerd:

Wat zijn veelbelovende ontwikkelingen op het terrein van digitale leermiddelen/ ict en voor welke onderwijsdoelen kunnen deze dienstig zijn?
- De relatie leerkracht-leerling blijft de spil in het onderwijs. De intrede van de digiborden en allerhande software die daarmee samenhangt kan veel goeds opleveren in die relatie. Het krijtbord heeft zijn nut bewezen tijdens het lesgeven als ondersteuning van die onderwijsrelatie. Het digibord is een krijtbord, maar dan veel interactiever.
Wat zijn kansen en bedreigingen voor het bereiken van gewenste onderwijsdoelen?
- Eerst de bedreigingen. (bij verandermanagement moet je eerst zorgen voor het uit de weg ruimen van obstakels en daarna zorgen voor successen op de korte termijn.) Een van de obstakels is de kennis en kunde met betrekking tot ict van de gemiddelde leerkracht. Mail lezen, de computer opstarten en afsluiten en een brief in Word maken kunnen de meeste leerkrachten nu wel. Maar goed gebruik van een digibord vergt veel meer. En daar is dus scholing voor nodig. En niet alleen maar knoppenbediening van een digibord. Leerkrachten zouden zich veel bewuster moeten worden van het feit dat internet en computers veel meer gaan betekenen voor de leerlingen van nu dan voor de leerlingen van vroeger.
Als ik het goed begrijp zijn het rijtje genoemde namen voor het panel allemaal heren die een soort voortrekkersrol hebben. Een goed advies is, denk ik, om niet te ver voor de troepen uit te gaan lopen. Veel leerkrachten zijn nog lang zo ver niet als jullie.
Nog een obstakel is het in stand houden van goede apparatuur. Een krijtbord gaat twintig jaar mee. Ik moet het eerste digibord nog zien dat dat gaat halen. De lamp van de beamer, de pen, het bord zelf.. Hoe gaat de wet van de remmende voorsprong zich gedragen? Krijgen we al snel grote multitouchscreens i.p.v. borden met beamers? En hoe wordt dit alles gefinancierd?
Dan de kansen. Of je nou rekenen, taal of wereldorientatie aan het behandelen bent, een digibord geeft je veel meer mogelijkheden. Een bordvoorbereiding doe je niet voor een dag(deel) en niet meer alleen voor jezelf. Je maakt deel uit van een netwerk van vakidioten die maar al te graag hun kennis delen. Als er slim gekozen wordt met het taggen van gemaakt materiaal, en de bestandsformaten (en eventuele conversies) waarin het materiaal wordt opgeslagen, dan worden de mogelijkheden nog veel groter. Het arsenaal van een leerkracht wordt vele malen groter dan een krijtje, een bord en zijn fantasie. Hij krijgt het krijtje, het bord en de fantasie van heel veel collega's erbij. Daar moet goed materiaal tussen zitten, maar dat moet voor die ene leerkracht wel toegankelijk zijn.
Welke vraagstukken van invoering en beheer van ict spelen een rol?
- Bij invoering moet nu eens niet gedacht worden aan de technische kant van het verhaal. Dat komt vaak wel goed omdat daar specialisten (bedrijven) voor ingehuurd worden. De meeste scholen hebben hun beheer al uitbesteed of ondergebracht in een servicecontract.
De vraagstukken die gelden zijn veel meer: hoe maak ik het de leerkracht zo makkelijk mogelijk om de onderwijsdoelen te bewerkstelligen met behulp van bijvoorbeeld het digibord. Ik denk dat er gestuurd moet worden om te komen tot standaarden van bestandsformaten, zodat materiaal uitwisselbaar is tussen verschillende software voor digiborden. En zodat materiaal dat nu gemaakt wordt, over vijf of tien jaar nog steeds gebruikt kan worden.
Een vraagstuk moet ook zijn hoe je die leerkrachten meekrijgt in deze digitale polonaise.


Los van dit hele verhaal over digiborden zou het handig zijn als educatieve softwarepakketten van verschillende uitgeverijen gebruik zouden maken van dezelfde database. Maatwerk Rekenen, Veilig leren lezen, Flits, Ambrasoft, Basisbits e.d. hebben allemaal hun eigen leerlingenlijstje dat zo nu en dan bijgewerkt moet worden. Dat moet veel simpeler kunnen.

Zijn daar verder nog reacties op?